Ana babalar bazen “çocuklarının iyiliği ve mutluluğu için” kendi hayallerini çocuklarının gerçekleştirmesini isteyebilirler. Sık sık duyduğumuz “ben …. olamadım, çocuğum olsun” düşüncesi bu düşünceleri paylaşmayan ya da yeterli potansiyeli olmayan bir çocuk için mutsuzluk kaynağı olabilir. Bu nedenle çocuklarınızın geleceğe ilişkin planlarını dikkate alın, yapamayacakları ve hiç ilgilenmedikleri konularda onları zorlamayın. Örneğin; matematik ve fen derslerinde başarılı olamayan bir çocuğun mühendis veya doktor olması konusunda zorlanmaması gerektiği gibi.
Bu şekilde zorlanan çocuk kendini kanıtlama çabası içine girecek ve yapabileceklerini göz ardı ederek kendisi için ulaşılması zor hedefler koyacaktır. Böyle davranan aileler bilmelidir ki istemeden çocuklarını üzüntü ve hayal kırıklığı yaşatmaktadırlar. Önemli olan çocuğun neler yapabileceğini belirleyip ondan o ölçüde başarı beklemektir.
Çocuğunuzu kendine güvenen, başarılı ve mutlu bir birey olarak yetiştirmek istiyorsanız onu karşılaştığı zorlukları aşması için desteklemelisiniz. Aileler seçenekleri görmesinde çocuklarına yardımcı olmalı ancak seçimi ve kararı çocuklarına bırakmalıdır. Ancak kararı çocuğa bırakmanın karar anında çocuğu yalnız bırakmak olmadığı unutulmamalıdır.